Bewust of onbewust ontslagen door iemand. Het was een schot in de roos! Precies in het midden van mijn zere plek. Gevoelens van eenzaamheid, angst, woede en schaamte komen naar voren. De reflex: tegenaanval! Het arsenaal openen en alle torpedo’s neerschieten? Of wil je mijn gevoelens liever onderdrukken en naar binnen keren? Geen van beide opties is erg nuttig en constructief. In beide gevallen blijft – afhankelijk van de mate – een zekere mate van vernietiging, pijn en wantrouwen over.

De confrontatie met kwetsbaarheid maakt deel uit van het menselijk bestaan.
Maar hoe is mijn innerlijke behandeling van mijn pijn en de verwondingen die mij in het leven overkomen?
Trek ik me terug in de pijnhol? Verberg ik mezelf erin en word ik zo ontoegankelijk voor de gedachten van liefde en vergeving? Mag ik me er zelfs aan vastklampen als een kostbare schat? Of mag ik de hele zaak gebruiken om macht uit te oefenen over degene die mij pijn heeft gedaan? Een gevaarlijke manier! Omdat ik op deze manier mijn geluk in het leven vernietig. Als ik de negatieve modus in mij de controle laat nemen, wordt veel destructief.
Feit is onder meer dat de boodschapperstoffen die mijn brein vervolgens afgeeft, mijn lichaam en mijn psyche geleidelijk vergiftigen. Ik ben nogal irritant, gevoelig, vijandig, geïrriteerd, angstig, depressief, verhard en verbitterd. Een leven in nood zal vrijwel zeker het resultaat zijn – geen plek waar echt leven, schoonheid en vrijheid is! En het is zeker een pad dat naar een doodlopende weg leidt!
moet zijn als ze hem tot nu toe zo veel verwachtte. Als resultaat creëert hij een huis precies waar niemand thuis wil: in gebrek en ontmoediging.
Er is een weg terug naar de volheid en vreugde van het leven!
Dit gebeurt voornamelijk door de wetenschap dat ik oneindig en onvoorwaardelijk van God houd – en door vergeving!  Hoe dieper een blessure is, hoe meer vergeving nodig is om echt vrij te zijn. Alleen doorbreekt ze de vicieuze cirkel van agressie en wraakgedachten. Er is kennis voor nodig dat vergeving een puur rationele betekenis heeft, en het vereist een innerlijke bereidheid om te willen vergeven. Ik kan daarom besluiten dat de blessure niet langer een destructieve kracht is en controle over mij heeft, maar dat liefde en vergeving in mij de overhand hebben. Een weg naar genezing en vrijheid!
De mens is vrij om zijn actie te kiezen. En hij wordt wat hij doet!
Ondanks pijnlijke ervaringen wordt iedereen geroepen om iets groots en moois te maken uit een innerlijke vrijheid uit hun leven. Iedereen wordt gevraagd om de zin van zijn leven te vinden en te vervullen. Waar ben ik anders gebonden aan ervaringen die mij deze vrijheid willen ontnemen?